…ผมชื่อ ธนเทพ ปฏิพิมพาคมเกิดเมื่อ วันที่ ๓๐ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๙๕ …
…บิดาชื่อ พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฏิพิมพาคม…
…มารดาชื่อ นางอุษา ศรีดามา…
…ครอบครัวของผมมีทั้งหมด ๕ คน…
…คนที่ ๑. นางนงเยาว์ ทรัพย์ประดิษฐ์
๒. นางพิมประไพ จันทร์สืบ
๓. นายมงคล ปฏิพิมพาคม
๔. นางแน่งน้อย ศรีดามา
๕. อ.ธนเทพ ปฏิพิมพาคม
…ผมเป็นลูกชายคนสุดท้อง…ในตระกูล ได้รับการตามใจมาแต่เยาว์วัย
จนน่าที่จะเสียผู้เสียคนแต่ด้วยเมื่ออายุได้ ๕ ขวบ…
บิดาได้อบรมสั่งสอนโดยการ ให้ลูกๆทุกคนก่อนที่จะเข้านอนให้ไป
รวมตัวกันที่ห้องพระ…ในนั้นจะมีหนังสือสวดมนต์อยู่ด้วย…
คุณพ่อก็จะบอกให้ทุกคนสวดมนต์พร้อมกันหลังจากสวดมนต์เสร็จสรรพ
ก็จะให้ทุกคนนั่งทำสมาธิกันประมาณ ๕-๑๐ นาที…
ให้หลับตา สำรวมจิตนึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่ตั้งแล้วให้
ภาวนา พุทโธ ตามลมหายใจเข้า-ออก…
ซึ่งพฤติกรรมทั้งหลายนี้ ให้ทำทุกค่ำคืนเป็นนิจศีล…
…ผมจึงคิดว่า ด้วยกุศลบุญที่ได้ปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่เยาว์วัย ทำให้ผม
ไม่ได้ตกอยู่ในอบายมุขใดๆ…มาจนตราบเท่าทุกวันนี้…
ในวัยเด็ก ผมเติบโตมาท่ามกลางความอบอุ่นจาก บิดาและมารดา
ซึ่งคอยดูแลเอาใจใส่ผมเป็นอย่างดี [ น่ารักมาก ] ตั้งแต่เยาว์วัย…
…ตราบจนกระทั่งแตกเนื้อหนุ่ม…
…ในช่วงนี้จะเป็นประวัติของผมที่ว่า…
…กว่าจะมาเป็นโหรให้ทุกท่านได้รับฟัง ณ.บัดนี้…
…ในตอนที่ ๑. เรื่อง การจากไปของบิดาข้าพเจ้า…
…พล.ต.ท.ชัยยงค์ ปฏิพิมพาคม…
ตอนปี ๒๕๓๗ ปลายๆปี…ขณะนั้น ผมยังเล่นดนตรีอยู่เป็นประจำ…
เกิดความรู้สึกอยากศึกษาเกี่ยวกับการดูดวง…
ในตอนแรกๆก็หัดดูไพ่ยิปซี ซึ่งตอนนั้นกำลังเป็นที่นิยมกันผมก็ซื้อหนังสือ
ของอ.ต่างๆที่เกื่ยวกับไพ่ยิปซี..มาอ่านอยู่หลายเล่มด้วยกัน…
ดูไปดูมายังรู้สึกสับสนอยู่มาก…ก็เลยไปหาซื้อตำรากร๊าฟ เลข ๗ตัวฯลฯ
มาลองศึกษาดู…หัดทายเพื่อนๆและญาติ…
ไปเรื่อยก็ยังไม่ประสพกับความสำเร็จใดๆ…ทายถูกบ้าง ผิดบ้าง…
…จนรู้สึกเริ่ม…ท้อแท้…หาความแน่นอนอะไรจากตัวเองไม่ได้…
…จนค่อยๆรามือลงไป…ในที่สุด…
จนกระทั่งมาถึงปี ๒๕๓๘…ระยะนั้นคุณพ่อผมอาการไม่ดีต้องนอนอยู่ที่
ร.พ. ตำรวจผมก็ไปเยี่ยมท่านอยู่เป็นประจำ…บางทีก็ถามคุณพ่อเกี่ยวกับเรื่องโหราศาสตร์…ซึ่งท่านเคยศึกษามาอยู่ก่อนแล้วแต่ท่านก็บอกว่า…
ตอนนี้ท่านจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับวิชาโหราศาสตร์…มันลืมไปแล้วหมดสิ้น…
ผมก็เข้าใจท่านไม่ได้ถามท่านอีกต่อไป…ตัวคุณพ่อผมเองเดิมทีสามารถทาย
ดวงชาตาได้อยู่ในขั้นไม่ธรรมดาเพราะเคยเห็นบรรดาญาติๆ และมิตรสหาย…
มาให้ท่านดูดวงกันอยู่เป็นประจำ…
ในเดือนมีนาคม ๒๕๓๘ คุณพ่ออาการไม่ค่อยดี…
มีปัญหาหมอลงความเห็นว่าควรจะต้องผ่าตัดซึ่งจะต้องปรึกษากับบรรดา
ญาติก่อน…ตอนนั้นผมก็คิดอะไรไม่ออก…
พอคิดออกมาได้ก็รีบไปที่หน้าวัดบวรทันที…ในสมองสั่งงานว่าต้องไปดูดวง
ให้คุณพ่อจะดีกว่าที่หน้าวัดบวรจะมีชมรมโหราศาสตร์อยู่…
มี…อ.หมอดูอยู่หลากหลาย…เมื่อไปถึงที่นั่นผมก็ตรงไปหา อ.ผู้หนึ่งบอก…
วัน เดือน ปีเกิดและชื่อของคุณพ่อให้ อ.ดูดวง…ให้…
พอเห็นชื่อคุณพ่อ อ.ท่านนั้นก็จำได้…หลังจากตรวจดวงชาตาคุณพ่อ
เสร็จก็กล่าวว่า “ท่านอายุยืนผ่าตัดได้…ไม่มีปัญหาอะไรครับ”ผมได้ฟัง…
ใจก็มาเป็นกองรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก…
พอกลับมาถึงบ้าน…คุณแม่และพี่ๆของผมได้ลงความเห็นกันแล้วว่าต้อง
ยอมให้หมอ…ผ่าตัดคุณพ่อในตอนนั้น…
ผมก็เสริมไปอีกว่า ไปดูดวงมาแล้ว…อ.หมอ บอกว่าผ่าตัดได้เลย ไม่มีปัญหา…
ทุกคนก็มีสีหน้าดูดีขึ้น…คือเลิกเครียดกัน…หลังจากวันนั้น…
ในวันที่ ๑ มีนาคม ๒๕๓๘ได้พาคุณพ่อไปผ่าตัดที่ ร.พ.กรุงเทพพอเช้าวันที่ ๒
หมอก็ลงมือผ่าตัดคุณพ่อ…
เสร็จสรรพหลังผ่าตัด มีคุณหมอท่านหนึ่งเดินมาเยี่ยมคุณพ่อ…แล้วกล่าวว่า
“ผลการผ่าตัดครั้งนี้ เป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่งครับ”
ทุกคนได้ฟังแล้ว…ก็รู้สึกคลายใจกันไปทุกคน…แต่แล้ว…อย่างไม่คาดฝัน
ในตอนเที่ยงๆของวันที่๔ มีนาคม ๒๕๓๘ พี่สาวได้โทรศัพท์มาหาผมแล้วบอกว่า
” เอ็ก คุณพ่อ อาการไม่ดีรีบมา ร.พ. ด่วน “
เท่านั้น ผมก็รีบไป ร.พ. อย่างรวดเร็ว…ทันที…
ที่หน้าเตียงคุณพ่อ…ห้อมล้อมไปด้วยครอบครัวของผม…
พวกเราเวียนกันเข้าออกดูอาการของ…คุณพ่อ…
จนกระทั่งถึงเวลา ๑๙.๐๕ น.คุณหมอได้เข้ามาถามบรรดาญาติๆว่าจะให้ดึง
สายยางออกจากตัวคุณพ่อไหม? พวกเราก็บอกไปว่า…ไม่ต้อง…ให้ท่านจากไป
โดยตามธรรมชาติ…ดีกว่าหลังจากนั้นพวกเราก็ยืนห้อมล้อมรอดูการจากไป
ของท่านอย่างสงบ…พอถึงเวลา๑๙.๔๕ น.คุณพ่อก็ได้จากพวกเราไป…
อย่างไม่มีวันกลับ…จะไม่ได้พบพานกันอีกตลอดกาล…ในชาตินี้…
…ติดตาม กว่าจะมาเป็นโหรตอน ๒…